Met gedichten aandacht voor vrijheid vragen: Amnesty International Huizen & Gooi-Noord doet het al twintig jaar. Elk jaar doen leerlingen van groep 7 en 8 van de Huizer basisscholen mee met de gedichtenwedstrijd “Dichter bij vrijheid”. Na de herfstvakantie zijn 204 leerlingen van 9 groepen aan de slag gegaan met hun gedichten. De komende week worden de prijzen aan de winnaars uitgereikt; vandaag was de eerste prijsuitreiking op Basisschool de Rehoboth.
Op bezoek bij de scholen
Juist in het jaar van 75 jaar vrijheid kan “Dichter bij vrijheid” niet overgeslagen worden. Vorige jaren was de prijsuitreiking altijd met alle scholen tegelijk in de raadszaal. Dit jaar gaat het anders en gaan Amnesty International Huizen & Gooi-Noord, burgemeester Niek Meijer en wethouder Marlous Verbeek op bezoek bij de vijf deelnemende scholen: Basisschool de Rehoboth, Basisschool de Parel, De Flevoschool, Dr. Maria Montessorischool en Basisschool de Ark.
Wat betekent vrijheid?
Burgemeester Meijer zette vandaag met Maarten Janssen, voorzitter van Amnesty International Huizen & Gooi-Noord, de dichters van de Rehoboth in het zonnetje. In groep 7 wonnen Destin Akwete en Jairo Gils met hun gedicht “Kleurverschil” de eerste prijs. In groep 8 ging Sophie Buunen ermee aan de haal, iets wat ze zelf niet verwacht had. Er was ook tijd voor een paar vragen aan de burgemeester. “Heeft u huisdieren?” (Ja, een hond: Mack), “Hoe oud bent u?” (61) en “Wat betekent vrijheid voor u?”. Niek Meijer: “Ik vind vrijheid voor mezelf dat ik ergens overdag een stuk zelf kan bepalen wat ik doe. Dat vind ik heel belangrijk. Maar vrijheid heeft ook een beperking, wanneer wat je doet invloed heeft op een ander. Daar moet je altijd op letten.”
Kleurverschil – door Destin Akwete en Jairo Gils
Zwart of wit wat maakt het uit?
Respect is belangrijker dan de kleur van je huid
Denk twee keer na voor je iets doet of zegt
Want racisme is geen grap maar levensecht
Naamloos gedicht – door Sophie Buunen
Elke ochtend, ik word wakker
Wat ik hoor? Een knal
Wat ik zie? Rennende en gillende mensen
Wat ik voel? Angst.
Elke dag zegt mijn moeder hetzelfde
Het is niet eerlijk!
Vrouwen zijn ook mensen!
En dan barst ze in huilen uit.
Ik vraag me altijd af
Zou het zo blijven?
Word ik ook zo?
Soms probeer ik te bidden tot god
Maar dat moet in het grootste geheim
Ik hoor vaak bommen vallen.
We willen wel vluchten
Maar we hebben geen geld.
Soms droom ik dat we in een veilig land zijn
Maar helaas is dat alleen een droom.
Alle gedichten worden later gebundeld in een boekje
Blijf ook op Huizer hoogte
Wil je op de hoogte blijven van alles wat in Huizen gebeurt? Volg dan
de fotografen Inge Jansen, Vincent Snoek, Larisa Landré en Henk
Heijnen op het Huizer fotoblog OpHuizerhoogte. Dagelijks zie je hier
nieuwe foto’s uit Huizen en lees je de laatste nieuwtjes uit ons dorp.
Like ons op onze Facebookpagina en mis niets.
Foto’s en tekst: Larisa Landré
Geen reacties