BESSIE WAIMPIE EN HARPIE – ROUTEPAALTJES

Vollëk!

Oë Bessie kijnd kóm d’r gauw in mins, en dooë de deur too, want ik leg hier óp de tocht kijnd! Hè, neutig dat je d’r binnen, ik bin blij da’k ’n mins zie. Bin je mót de fiets?

Neejen kijnd, ik kan ’t loëpende of. Mar bel bel bel, Waimpie stakkerd, je leggen in bedde! Dat wist ik nijt. Ik zag je al ’n paar dagen nijt bij Appie Heijn, ik docht al zou d’r arremeu wezen! Kijk, ík het ’n bóssie roëzen vur je mieëneumen en de compelementen van Harpie.

Dank je wel kijnd, dat had je nijt hoven dooën hoor, mar ’k bin d’r evegoeëd blij mie. Leg mar óp ’t arrecht, schuif ’t bakzeutjen mar an de kangt en kijk nijt naer de rotzeu –  ik kan haast gien meer uit m’n stee uit kijnd.

Mar maid, wat is d’r ëbeurd? Mót je ëeupereerd wurren? Hij-je de dokter d’r bijëhaald?

Dat weet ik nog nijt lieverd; de dokter hem ik flussies ëbeld. Mar je weten ik tobbe al jaren mót m’n huup nij. Kijnd ik het al wat annëdokterd en gelukkig gung ’t de leste tijd overdag wel beter. Beterder dan snaks, want snaks leg ik reddeur te mierkanussen, vurral ómdat ik nijt weet hoo ’k m’n béënen leggen mót. 

Mar overdag gaet ’t wel. En ómdat ik m’n aigen goeëd vølden – ’t was blak weertjen en d’r was gien loëvertjen wijnd – bin ik ’n kuiertjen gaen maken óp de nenge. 

Ik leup nog mar net en too zag ik ’n grijs paeltjen mót ’n géële pijl reksof (ik had gien flaauw benul wafferen paeltjen dat zou kannen wezen) mar ’n aindjen veder stung nog ’n paeltjen mót ’n géële pijl, en dee pijl wees linksof. Ik docht bij m’n aigen, ik docht dat zal dan wel ’n klaine wandelroute wezen, ik docht dat lap ik dum wel, zachiesan. Mar dat gung avereks verkeerd, want ik volgden éën pijl rechtdeur, en too  nog ’n pijl rechtdeur, en too kwammen d’r gien paeltjies meer …

En daer stung ik! Ik bin deur ëleupen, mar ik kón zeuken wa’k wou, mar ’k het nerrëges meer paeltjes ëzien. 

En achterof denk ik, ik had too beter vróm kannen gaen, mar dat hem ik nijt ëdaën. Van oversturighaid bin ik verder gaen zeuken en too veun ik nog wel twee grijze paeltjies mar dee wazzen allebai finaal bij de gróngd ovvëbreuken. En too begun m’n huup te steken en dee pijnde truk deur naer m’n béën tot an m’n teejen. En dat allemol deur dee ovvëbreuken paeltjies.

Ik het zuiver mót je te dooën kijnd! En hou óppe over dee paeltjies want dee paeltjies binnen ëmaakt van riet en kalk en plat ëmaalde zónnepitten ómdatte ze ofbreekbaar mótten wezen vur de natuur. Dat stung van de week nog in ’t Blaadjen … oë neejen in de Gooi – ik bin nog parte keren in de warre kijnd – en oëk dat ’t ’n héële dot centen kost ómdat d’r al hóngderden paeltjies ovvëbreuken binnen.

Paeltjies van riet en zónnepitten??? Onnoëzel! Hoen amparteling het dat bedocht?! Waaróm nijt van beton of eekenhout? Bel bel bel, want daerdeur leg ik nou in bedde mót ’n ëfokseerde huup en ’n stijf béën! En dat is gien happien hoor!

Januk kijnd dee mót vreselijk in de warre wezen. Mar hoo vøl je je nou dan Waimpie, hij-je nog vuul pijnde? 

Nou kijnd as ik in bedde leg bin ik blij da’k d’r ’s marrëges weer uit kan en as ik ’s aauwus óp de bank leg bin ik blij da’k weer óp bedde an kan. Dus aigelijk bin ik de héële dag blij!

Bel bel bel, en evegoeëd nog grappies maken, gelukkig mar hoor. Zal ik effen bósschóppen vur je dooën. Waar staet je fiets?

Oë kijnd graeg hoor, achter bij de schuur teugen ’n paeltjen …

Tekst en idee van Henk Heijnen 

Bessie, Waimpie en Harpie is mogelijk gemaakt door Kouwer Installatietechniek